„Nie­skoń­czoną mi­łość swoją Ch­ry­stus pra­gnął prze­lać w serca wier­nych, i w tym celu u­sta­no­wił ten sa­krament, gdy wraz z u­cznia­mi spo­ży­wał o­stat­nią wie­czerzę, tuż przed o­dej­ściem z tego świa­ta do Ojca. Usta­no­wił go jako trwa­łą pa­miąt­kę swej męki, pa­miąt­kę speł­nia­ją­cą dawne o­biet­nice, naj­więk­szy ze wszyst­kich Jego cudów. Miała być ona po­cie­chą dla tych, któ­rych za­smu­ci­ło Jego o­dej­ście ze świa­ta”. (św. To­masz z Akwi­nu, Opu­sculum 57)

Mo­dli­twa i ra­do­sne świę­to­wa­nie, to do dwa a­spek­ty Uro­czy­sto­ści Ze­sła­nia Ducha Świę­te­go w na­szej pa­rafii. Już wczo­raj, pod­czas noc­ne­go czu­wa­nia, roz­wa­żali­śmy ta­jem­ni­cę darów Ducha Świę­te­go u­wiel­bia­jąc jego nie­zwy­kłą ła­skawość dla ca­łe­go Ko­ścioła. Dziś w po­łu­dnie u­ro­czy­sta Msza św. zgro­ma­dzi­ła rze­sze wier­nych. Słowo Boże gło­sił ks. Krzysz­tof Wojda SAC, który też prze­wod­ni­czył od­pu­stowej pro­ce­sji Eu­cha­ry­stycz­nej.

To wła­śnie dziś, pierw­szy raz w pełni Jezus zjed­no­czył się w Ko­mu­nii świę­tej z dzieć­mi na­szej pa­rafii. Mó­dl­my się, aby Naj­święt­szy Sa­krament już na za­wsze był tym po­kar­mem, który to­wa­rzy­szy dzie­ciom, a potem mło­dym i do­rosłym, przez całe życie. Jezu, zo­stań z nami!